De eerste opdracht was: “Onderwijs je mensen over de winti”. De tweede opdracht luidde: “Manifesteer de winti in Nederland in een nieuwe kunstcollectie; herstel het gebruik van maskers en sculpturen in het wintiritueel, zoals de Afrikaanse voorouders dat deden.” Want deze Afrikaanse beeldtraditie is op de protestantse plantages in de vergetelheid geraakt.’ Marian antwoordde dat onderwijs geen probleem was, gezien ze zelf als afdelingshoofd verpleegkunde op de ROC Mondriaan werkte. Maar kunst? Ze kende geen enkele kunstenaar. "Geen probleem," zei haar grootmoeder. "Wanneer je degene ontmoet die je hiermee kan helpen, geef ik een seintje." In de jaren die volgden ontmoette Marian allerlei kunstenaars, maar haar grootmoeder zweeg. ‘Pas toen ik jou de hand schudde, hoorde ik mijn grootmoeder zeggen: Dit is de man die jou gaat helpen. De opdracht die ik je nu geef, is op zielsniveau. Dus ik zou me geen zorgen maken over je huidskleur.’

Na drie jaar intensieve studie naar de winti maakt Boris van Berkum het eerste werk: het Kabra vooroudermasker. Als basis voor de nieuwe winti kunst maakt hij gebruik van 3D-scans van West-Afrikaanse kunstwerken uit de Nederlandse etnografische museumcollecties. Marian Markelo en Van Berkum zien dit als een samenwerking met de Afrikaanse voorouders. Vandaar dat Marian voor het 3d scannen een plengoffer uitvoert voor de voorouderlijke makers, waarin zij hen uitnodigt om te participeren in het project. In het geval van het Kabra masker werd een Yoruba vooroudermasker 3d gescand in het depot van het Afrikamuseum dat tijdens de herdenking elk jaar een ceremoniële bijdrage levert aan het plengoffer, waarmee Marian de Nationale Herdenking Slavernijverleden opent.